Je kent het vast wel, een auteur wiens boeken echt een hit or miss voor je zijn. Ik heb dit met Emily Henry. Deze auteur is gigantisch populair in het buitenland, maar in Nederland komt deze populariteit maar moeizaam op gang. Beach read was het eerste boek dat ik van deze auteur las en ik dacht dat dit een auteur zou worden maar ik alle boeken van zou lezen. Dit boek is ook wel bekend als Toen winter zomer werd, de eerdere uitgave van deze titel. Helaas waren People we meet on vacation en Book lovers geen succes voor mij. Happy Place was dan ook de laatste kans voor Henry, maar dat beviel wel. Funny Story sloeg ik over, maar Geweldig groots mooi leven wist mijn aandacht toch weer te trekken. Wist dit verhaal mij te overtuigen?
Over het boek
Vertaler: Erica Disco
Uitgegeven door The House of Books op 29 april 2025
Pagina’s: 400
ISBN: 9789044370201
Genres: Literatuur & romans, Romance
Waardering: ⭐⭐⭐
Alice Scott is een eeuwige optimist die droomt van haar grote doorbraak als auteur. Hayden Anderson is een menselijke donderwolk die een Pulitzerprijs won voor zijn laatste boek. Beiden willen ze de biografie schrijven van Margaret Ives, de erfgename van een van de meest beruchte families van de twintigste eeuw.
Na een proefperiode van een maand zal Margaret kiezen wie haar levensverhaal mag vastleggen. Het probleem? Ze geeft hun elk maar een deel van haar verhaal. Door een strikte geheimhoudingsverklaring – en de onmiskenbare spanning die tussen hen hangt – kunnen ze geen informatie uitwisselen. Hun verhaal, net als dat van Margaret, kan een mysterie, tragedie of liefdesverhaal worden, afhankelijk van wie het vertelt.
Mijn recensie
De wisselende ervaringen die ik met romans van deze auteur heb gehad zijn niet goed voor mijn verwachtingen. Ondanks dat de flaptekst van dit boek mij direct aansprak, waren deze verwachtingen niet hoog. Ik was bang weer teleurgesteld te worden, dat is immers eerder gebeurd. Ook ben ik altijd wat voorzichtig als boeken goede recensies krijgen, want dat betekent hype en hypes en ik zijn vaker niet dan wel een match. Blanco in een boek duiken voorkomt teleurstellingen en als een boek weet te verrassen is dat des te leuker.
De reden dat de flaptekst mij aansprak was de plot die wordt geschetst. En dan niet het romantische deel, want ik weet dat dat bij deze auteur gewoon niet mijn ding is, maar alles daaromheen. Alice en Hayden zijn beide in de race om een biografie van de rijke en zeer bekende Margaret Eve te schrijven. Ooit was ze zeer geliefd, maar nu is ze al zo’n twintig jaar niet in het openbaar gezien. Haar leven wordt omhuld door mysteries en het is aan Alice of Hayden de taak deze in een biografie prijs te geven. Want dat wil Margaret, alle geheimen op tafel gooien. Ze weet alleen niet met wie ze in zee gaat, dus Alice en Hayden worden door haar getwijfel gedwongen tijd met elkaar door te brengen. In een klein stadje is elkaar ontlopen sowieso lastig, maar ze voelen zich daarnaast ook nog eens tot elkaar aangetrokken.
Zoals je ziet is de verhaallijn vrij voorspelbaar. Dat had ik al vermoed, want Henry heeft mij nog geen enkele keer echt van de sokken weten te blazen. Ditmaal bevat de plot wel meer diepgang en dat komt door het mysterie genaamd Margaret Eve. Ik wilde door blijven lezen om te achterhalen wat haar geheimen zijn. Hierdoor wist dit boek mij grotendeels te intrigeren. Dit element is direct het sterkste van deze roman, maar toch was de climax voorspelbaar. Ik zag het niet echt aankomen, maar de onthulling verbaasde mij aan de andere kant ook weer niets.
De personages daarentegen zijn behoorlijk dertien-in-een-dozijn. Dit is exact het probleem dat ik met Henry’s boeken heb, de personages zou je zo in een van haar andere boeken kunnen parkeren. Ze zijn inwisselbaar en laten geen blijvende indruk achter. Dat het verhaal volledig vanuit Alice wordt verteld helpt hier niet aan mee, want hierdoor werd ik zeer nieuwsgierig naar hoe Hayden tegen alles aankijkt. Doordat de personages zo inwisselbaar zijn voelen ze oppervlakkig en is de chemie ook niet echt aanwezig. Het is voorspelbaar, want ze moeten nou eenmaal eindigen op de manier zoals ze dat doen omdat dat nou eenmaal bij het genre hoort. Qua karakterontwikkeling gebeurt er ook niet echt veel en dat is jammer. Henry’s schrijfstijl is wel vlot waardoor het boek makkelijk wegleest. Het is alleen nogal gewoontjes waardoor het niet weet op te vallen.
Van tevoren was ik vrij sceptisch over Geweldig groots mooi leven van Emily Henry. Deze scepsis is niet helemaal weggenomen, want deze roman is op veel vlakken echt middelmatig. Als het mysterie rondom Margaret Eve en haar teruggetrokken bestaan niet in de plot was verwerkt, was dit ook geen intrigerend boek geweest. Helaas is het verloop van het verhaal voorspelbaar en voelde het uiteindelijke hoogtepunt niet als zodanig aan. Het blijft allemaal wat op de vlakte. Dit geldt ook voor de personages, deze zijn inwisselbaar en zouden zo uit een van de auteur haar andere boeken kunnen komen. Hoewel het boek vlot leest en ik er me prima mee heb vermaakt, is het geen uitblinker. Wil je een niet al te ingewikkeld boek met een vleugje mysterie mee op vakantie? Dan is dit zeker eentje voor in je koffer.
Geef een reactie