Zoals jullie vast wel bekend ben ik niet vies van een historische roman hier en daar. Na een hoop fantasy met draken werd het weer eens tijd voor iets totaal anders. Maar wat dan? Dat wist ik niet. Ik besloot daarom dan ook maar eens door mijn Storytel boekenplankje te scrollen. Daar kwam ik De Franse boekenbrigade van Janet Skeslien Charles tegen, een boek waarvan ik mij niet eens herinnerde het er ooit op te hebben gezet. Was dit het boek dat ik nu nodig had?
Over het boek
Uitgegeven door Luitingh-Sijthoff op 11-09-2024
Pagina’s: 320
ISBN: 9789021047584
Genres: Historische fictie
De Franse boekenbrigade is een feest voor iedere boekenliefhebber en een ode aan de kracht van lezen.
In 1918, aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, verlaat Jessie Carson haar baan bij de New York Public Library om in Frankrijk vrijwilligerswerk te
gaan doen. Onder leiding van miljonair Anne Morgan helpt ze bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Op
een dag verdwijnt ze spoorloos…In 1987 stuit Wendy Peterson in de archieven van de NYPL op een verwijzing naar Jessie. Ze raakt gefascineerd door deze bijzondere vrouw en haar onderzoek
onthult dat haar eigen leven en dat van Jessie op verrassende wijze met elkaar verbonden zijn.
Mijn recensie
Verwachtingen vooraf
Omdat ik mij niet eens herinnerde dit boek ooit op mijn luisteroekenplankje te hebben gezet had ik niet echt verwachtingen. Ik wist niet eens waar het boek over gaat, behalve dan dat het een historische roman is. Ik had de naam van de auteur namelijk wel al een aantal keer voorbij zien komen. Na de flaptekst nog eens gelezen te hebben zag ik dat het een boek is dat vanuit twee tijdlijnen wordt verteld, een in 1918 en de ander in 1987. Tot dusver had ik nog nooit een boek gelezen dat zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog, dus dat was nieuw. Ik verwachtte daarom veel interessants te weten te komen. Daarnaast verwachtte ik dat ik, zoals gewoonlijk, de tijdlijn uit het verleden veel boeiender zou vinden dan die in het heden. Alhoewel heden hier niet echt opgaat, maar je begrijpt wat ik bedoel.
Personages
Dit verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Jessie Carson en Wendy Peterson. Beide vrouwen hebben een voorliefde, of eigenlijk passie, voor boeken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze allebei in de New York Public Library werken. Jessie heeft een missie en ze reist hiervoor naar Frankrijk, op ongeveer vijfenzestig kilometer van het front hoopt ze een bijdrage te kunnen leveren aan de wederopbouw van de bibliotheek om zo de mensen – en met name de kinderen – hun broodnodige ontsnapping aan de realiteit te bieden. Wendy lijkt daarentegen niet echt een doel in het leven te hebben. Ze hoopt ooit een bekend auteur te worden, maar het wil maar niet echt lukken. Eerlijk gezegd straalt ze geen energie en passie uit, waar Jessie dat wel doet. Haar personage is dan ook wat oppervlakkig. Jessie heeft meer diepgang en ook echt een verhaal te vertellen. Dit beseft Wendy ook en ze besluit het verhaal van jessie en haar collega’s dan ook op te schrijven. Desondanks voelt haar personage aan als opvulmateriaal, niets meer of minder. De personages in de historische tijdlijn zijn een stuk interessanter en hebben meer diepgang.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Skeslien Charles is prima. De hoofdstukken zijn van afwisselende lengte en de perspectiefwisselingen worden duidelijk aangekondigd door middel van de naam van het personage en de datum van de gebeurtenissen in het verhaal bij elk hoofdstuk te benoemen. De hoofdstukken in 1918 zijn een stuk langer dan die in 1987 en dat is niet gek als je bedenkt dat het verhaal van Wendy weinig om het lijf heeft. Ik was hier eerlijk gezegd wel blij mee.
Plot
Voor dit boek heeft de auteur diepgaand onderzoek verricht. Dit is terug te lezen in het verhaal en wordt nader toegelicht in het nawoord. De historische figuren in deze roman hebben echt geleefd en zich ook daadwerkelijk bezig gehouden met hetgeen waar ze zich in dit verhaal mee bezighouden. Des te meer reden om het gevoel te krijgen dat Wendy’s verhaallijn slechts ter overbodige opvulling dient. Het was dan ook fijn om weer zo snel mogelijk terug te keren naar 1918 en weer meer diepgang te krijgen. Wendy’s verhaal is zo dun en voorspelbaar als maar kan en weet daardoor ook niet te intrigeren.
Eindoordeel
Ondanks wat minpunten is De Franse boekenbrigade van Janet Skeslien Charles een aangename verrassing gebleken. Het leest prettig en met name de historische verhaallijn kent diepgang. De andere verhaallijn voelt aan als overbodige opvulling, het personage is hiervoor te oppervlakkig. Hier zit totaal geen diepgang in. De auteur heeft grondig onderzoek gedaan en dat is goed terug te zien. Ben je benieuwd naar meer verhalen over de Eerste Wereldoorlog en/of wil je een boek over boeken lezen? Dan is dit boek wellicht iets voor jou.
Geef een reactie