Een aantal jaar geleden was Ace of Spades van Faridah Àbíké-Íyímídé niet te missen in de internationale boekenwereld. Ik heb dit boek eigenlijk altijd genegeerd, want ik merkte toen dat ik heel erg in mijn anti young adult boeken fase zat. Ik ontgroeide dit genre steeds meer en meer, ik haalde er weinig plezier meer uit. Ook heb ik überhaupt al niet veel met YA thrillers. De auteur kwam recent naar Nederland, dus het boek kwam weer op mijn radar. Ik ging zelf niet naar het evenement, maar ik was wel benieuwd naar waarom dit boek zo’n groot succes was. Kon het mij bekoren?

Over het boek

Ace of Spades van Faridah Abíké-Iyímídé
Serie: Ace of Spades #1
Uitgegeven door Usborne op 1 juni 2021
Pagina’s: 422
ISBN: 9781250800817
Genres: Mysterie, Thriller, Young Adult

A compelling, incendiary, and unputdownable thriller with a shocking twist, Faridah Àbíké-Íyímídé delves deep into the heart of institutionalized racism with this compulsive debut.
Hello, Niveus High. It’s me. Who am I? That’s not important. All you need to know is…I’m here to divide and conquer. – Aces
Welcome to Niveus Private Academy, where money paves the hallways, and the students are never less than perfect. Until now. Because anonymous texter, Aces, is bringing two students’ dark secrets to light.
Talented musician Devon buries himself in rehearsals, but he can’t escape the spotlight when his private photos go public.
Head girl Chiamaka isn’t afraid to get what she wants, but soon everyone will know the price she has paid for power.
Someone is out to get them both. Someone who holds all the aces. And they’re planning much more than a high-school game…

Mijn recensie

Verwachtingen vooraf

Ondanks dat ik nauwelijks nog young adult boeken lees, het thriller genre mij überhaupt al niet heel veel meer doet en dat dit boek heel veel lijkt op andere boeken op de markt, was ik toch nieuwsgierig. Veel lezers zijn lyrisch over dit boek en ik hoopte dat ook te kunnen zijn. Toch nam ik al het bovengenoemde mee in mijn verwachtingen en daardoor waren deze toch lager dan een paar jaar geleden het geval zou zijn. En dat bleek maar goed ook.

Personages

Het grootste pijnpunt zit hem voor mij in de personages en de formule waarin deze zijn uitgewerkt. Chiamaka en Devon worden afwisselend gevolgd en zijn de buitenbeentjes. Beiden zijn zwarte leerlingen op een heel erg witte, prestigieuze school. Ze kunnen allebei hun draai niet echt vinden en doen alles om te overleven. Ze vallen niet op, tot ze opeens worden gekozen tot klassenhoofd. Helaas zijn zowel Chiamaka als Devon stereotyperend uitgewerkt. Ja, ze zijn zwart, wat ook helemaal logisch is als je kijkt naar de thematiek van dit boek. Daarnaast zijn ze queer en komen ze uit een minder welgestelde familie. Niet erg, maar hierdoor voelt het alsof de auteur alle mogelijke diversiteitshokjes heeft aangevinkt. Ik ben helemaal voor diversiteit in boeken en andere media, maar het ligt er hier nu wel te dik bovenop. Alle hokjes zijn aangekruisd bij deze personages. Zonde, zeker omdat de auteur zelf ook van kleur is. Naast dat dit mij enorm stoort, zijn ze ook nog eens enorm oppervlakkig uitgewerkt. Je leert ze niet echt kennen en bent ze zo weer vergeten.

Schrijfstijl

De schrijfstijl is oké, niet heel bijzonder. Het boek leest makkelijk weg en is toegankelijk voor de jongere lezer. Dat is ook de bedoeling, want het is een young adult boek. De perspectiefwisselingen zijn goed gedaan, want zo krijg je een goed beeld van wat er allemaal op die school speelt. Alleen is de schrijfstijl wat op de vlakte, het wordt nergens echt beeldend.

Plot

Deze thriller is plot gestuurd en dat is goed te merken. Zelf geef ik de voorkeur aan karakter gestuurde boeken, maar voor dit verhaal werkt plot gestuurd beter. Ware het niet dat de plot alleen heel standaard is. Een anonieme bedreiger dreigt het leven van de enige twee zwarte leerlingen op school te verzieken en deze twee leerlingen proberen erachter te komen waarom nou juist zij het doelwit zijn. Hiermee kaart de auteur belangrijke thema’s aan zoals racisme en sociale eugenetica. Dit is een fenomeen dat je veel in Amerika zag na het bij wet verbieden van de rassensegregatie. Ik heb dit nog nooit gezien in een boek en daardoor zou dit interessant kunnen zijn. Alleen schort het ook hier aan de uitwerking. Ik was nergens geboeid en voelde ook niet de behoefte om samen met Devon en Chiamaka de anonieme bedreiger te ontmaskeren.

Eindoordeel

Ace of Spades van Faridah Àbíké-Íyímídé heeft veel potentie om een interessante en intrigerende young adult thriller te zijn. Voor mij kwam dit alleen niet goed uit de verf. Mijn grootste pijnpunt was de uitwerking van zowel personages als plot. De personages vond ik erg stereotyperend neergezet, terwijl de auteur zelf ook van kleur is. De plot kaart belangrijke thema’s aan, die met net iets meer uitwerking zeer interessant zijn. Het boek wist mij totaal niet in zijn greep te krijgen en te houden, ik voelde nergens de behoefte om de anonieme bedreiger te ontmaskeren. Misschien dat ik deze behoefte een paar jaar geleden meer had gevoeld. Dit is een boek dat het slachtoffer is geworden van mijn veranderde leesvoorkeuren, maar ook van potentieel dat niet goed uit de verf komt. Ik weet niet of ik ooit nog een boek van deze auteur op zal pakken, want de schrijfstijl is ook niet heel bijzonder. Vlot leesbaar voor de doelgroep en verder niets. De jongere lezer zal meer door dit boek gegrepen worden dan ik.