Niet lang geleden zag ik de roman Als ik je niet vergeet van N.S. Perkins voorbijkomen. De flaptekst sprak mij direct aan, dit zou echt een boek zijn dat binnen mijn straatje past. Feelgood met diepere lagen, ik was meteen nieuwsgierig. Heeft dit boek mijn verwachtingen waar weten te maken of was het toch niet helemaal voor mij?

Als ik je vergeet van N.S. Perkins
Serie: Evermore #1
Uitgegeven door Zomer & Keuning op 28 augustus 2024
Pagina’s: 352
ISBN: 9789020556032
Genres: Contemporary, Literatuur & romans, Romance

De 26-jarige Wren weet dat ze binnenkort zal vergeten wie ze is. Ze is drager van het gen voor vroegtijdige Alzheimer en houdt iedereen op afstand, bang om de mensen in haar leven pijn te doen. Ze gaat geen nieuwe vriendschappen en relaties aan, en focust zich volledig op haar werk als advocate.

Aaron heeft een prima leven in Boston, maar nadat een medische fout ervoor zorgt dat zijn vader zijn kerstboomgaard niet meer draaiende kan houden, verhuist hij terug naar Vermont. Om zijn vader de gerechtigheid te geven die hij verdient, huurt Aaron advocate Wren in. Ze houdt afstand, maar biedt iets wat hij al heel lang niet meer heeft gevoeld: hoop.

Wanneer emoties groeien en grenzen vervagen, moeten Aaron en Wren beslissen welke risico’s de moeite waard zijn om te nemen. Is het beter om liefde te verliezen dan om nooit lief te hebben gehad? ‘Als ik je vergeet’ is het emotionele debuut van N.S. Perkins, perfect voor iedereen die houdt van romance met diepgang.

Vooraf had ik redelijk hoge verwachtingen. Ik had nog geen recensies van dit boek voorbij zien komen, dit was een aankoop puur gebaseerd op de achterflap en de verwachtingen die deze schiep. Deze wekte de indruk dat dit boek een emotionele rollercoaster zou orden waarin moeilijke en heftige thema’s niet uit de weg gegaan zouden worden. Er zou romance in zitten, dat was onvermijdelijk. Ik hoopte wel dat het een geloofwaardige romance zou zijn met chemie en dat er ruimte was voor de personages om zich te ontwikkelen. Mijn verwachtingen werden waargemaakt.

De personages in dit verhaal zijn goed uitgewerkt. Zowel Wren en Aaron worstelen met zaken die hun leve drastisch hebben veranderd. Doordat de auteur veelvuldig van perspectief wisselt leer je hen goed kennen. Deze personages zijn twee tegenpolen die toch meer met elkaar gemeen lijken te hebben dan je in eerste instantie zult vermoeden. Door een medische fout is Aarons vader niet meer in staat om de kerstboomgaard te runnen. Deze is al drie generaties in de familie en Aaron is genoodzaakt de bedrijfsvoering op zich te nemen. Deze toekomst had hij niet voor ogen, hij heeft een baan en leven waar hij gelukkig van wordt. Hij is zorgzaam en open, dit heeft hij duidelijk van de rest van zijn familie. De liefde die deze familie voor elkaar voelt spat van de pagina’s af. Wren kan niet nog meer van Aaron verschillen dan hier het geval is. Doordat ze drager is van het gen dat de kans op dementie op jonge leeftijd vergroot, leeft ze met de handrem strak aangetrokken. Ze is bang om niet volgens een strak geregisseerd schema te leven, ze gelooft dat dit haar ziekteproces vertraagd. Vrienden heeft ze niet, relaties durft ze ook niet aan te gaan. Ze is bang zich te binden, bang om iedereen te zullen vergeten. Doordat ze steeds meer tijd met Aaron en zijn familie doorbrengt, zie je haar ontwikkelen. Het wordt goed duidelijk dat dit eigenlijk geen leven is en dat ze dit diep in haar hart wel weet. Zij en Aaron halen het beste in elkaar naar boven en Wren wordt ook helemaal opgenomen in Aarons familie. Van de koele kikker die ze aan het begin van deze roman was, is weinig meer over. De chemie en aantrekkingskracht zijn direct voelbaar. Ondanks dat deze personages goed zijn uitgewerkt, blijft er wel een afstand tot de lezer merkbaar.

Perkins heeft een prettige schrijfstijl. De hoofdstukken zijn kort en het verhaal leest hierdoor vlot. De perspectiefwisselingen zijn waardevol, zo leer je de personages goed kennen en wordt hun karakterontwikkeling duidelijk zichtbaar. De tijdsprongen dragen hier ook aan bij. Deze zijn reëel en niet verwarrend. Het taalgebruik is niet moeilijk en ik werd direct meegezogen in het verhaal.

Doordat deze roman karakter gestuurd is, is er niet echt een plot. De plotlijn die er is, is er vooral ter ondersteuning van de personages. Ik werd direct geïntrigeerd en wilde door blijven lezen. Het verloop van dit verhaal is ook logisch, ook al was dit van te voren wel duidelijk. Het draait hier om hoe het verhaal verloopt en hoe de personages zich hierin ontwikkelen en zo hun bijdrage aan dit verloop leveren. Ik vind dit goed geslaagd. Inderdaad worden heftige thema’s niet uit de weg gegaan en dat past hier ook goed. Thema’s die de auteur bespreekt zijn onder andere vertrouwen, het richting geven aan je leven ook al is dit niet wat je voor jezelf had bedacht en het vinden van geluk.

Als ik je vergeet van N.S. Perkins is een karakter gestuurde roman waarin de personages en hun ontwikkeling centraal staan. Deze twee tegenpolen halen het beste in elkaar naar boven waardoor er een goede chemie is. De uitwerking van deze personages is goed gelukt. De schrijfstijl is prettig waardoor het verhaal vlot leest. Er is wel een plotlijn, deze dient als basis voor de ontwikkeling van de personages. Ik werd direct meegezogen in deze romance en was benieuwd hoe het allemaal af zou lopen.