Ik zag het boek Let the games Begin van Rufaro Faith Mazarura vorobij komen op een andere boekenblog en werd nieuwwsgierig. Ik heb nog nooit een boek gelezen dat zich afspeelt in het Olympisch dorp tijdens de Olypmische spelen, dus dat trok mijn aandacht. Ik vond het dan ook een goed idee om het te lezen ten tijden van de Olympische zomerspelen. Wist dit boek zowel de sfeer te vangen als mij te overtuigen?

Let the games begin van Rufaro Faith Mazarura
Uitgegeven door HarperCollins Holland op 10 juli 2024
Pagina’s: 336
ISBN: 9789402715415
Genres: Literatuur & romans, Romance

Let the Games Begin van Rufaro Faith Mazarura is een zinderende romcom over liefde in het olympisch dorp. Een originele en sexy sports romance vol humor en ontroerende momenten. 

Wanneer Olivia in Athene aankomt voor haar nieuwe baan bij het Internationaal Olympisch Comité, ontdekt ze dat haar functie al is toebedeeld aan de zoon van een miljardair. Er zit maar één ding op: helpen als vrijwilliger in het olympisch dorp.

Zeke is in Athene om zijn titel als snelste man ter wereld te verdedigen, maar de wedstrijd roept ongemakkelijke herinneringen op uit zijn verleden. En terwijl de openingsceremonie dichterbij komt, maakt hij zich zorgen over de toekomst van zijn sportcarrière.

Als Zeke en Olivia elkaar letterlijk tegen het lijf lopen, staan ze meteen op gespannen voet. Maar wanneer hun wegen elkaar blijven kruisen, worden ze steeds hechter. Kan hun opbloeiende romance de eindstreep halen, of zijn er simpelweg te veel hordes om te nemen?

Zo’n beetje het hele jaar lees ik al romance boeken en dit verhaal hoort daar zeker in thuis. Ik hoopte op goed uitgewerkte personages met een goede karakterontwikkeling en chemie. Daarnaast verwachtte ik wat sport en competitie en stiekem hoopte ik op spice. Nu ik best wel veel spicy romances lees vind ik boeken in deze categorie zonder spice een stuk minder boeiend. Helaas viel dit boek mij op allle vlakken tegen.

Dit verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Olivia en Zeke. Beide zijn opgegroeid en Engeland en hebben Zimbabwaanse roots. Hun ouders zijn naar Engeland gekomen om een beter leven op te bouwen en hun kinderen een betere toekomst te geven. Dit wordt vaak genoeg duidelijk gemaakt in het boek en dit straalt ook uit op de personages. Vooral Olivia is bang om haar ouders teleur te stellen omdat zij niet het leven leiden dat ze hadden gehoopt te leiden. Dit mondt uit in torenhoge ambities waarvoor alles moet wijken. Olivia is een strebertje en ik kan daar slecht tegen. Haar ultieme doel is werken bij het Internationaal Olympisch Comité en ze staat ook op het punt dit te doen. Als alles niet volgens plan verloopt is ze geïrriteerd. Ik kreeg het gevoel  dat ze vergeten is hoe ze moet leven en dit maakt haar een onuitstaanbaar personage. Ik krijg het gevoel dat de auteur een stereotype zwarte vrouw van haar wil maken en dat vind ik zo zonde. Het beel dat de media van deze vrouwen creëerrt is eigenlijk verpakt in Olivia en dit bevordert inclusie niet. Ik vind het wel een bijzondere keuze omdat Mazarura zelf van kleur is en Zimbabwaanse roots heeft. Zeke is ook gedreven, hij wil als sprinter goud hale op de Spelen. Hij heeft minder last van streberigheid, hij durft tenminste wel te leven. Ook hij wil zijn familie trots maken, maar hij is wel een stuk socialer dan Olivia. Hierdoor vind ik zijn personage een stuk leuker. Ik voelde dan ook totaal geen chemie tussen Olivia en Zeke, deze twee passen gewoon niet bij elkaar. Olivia leert zich wel meer aan te passen en haar doelen iets meer los te laten, wat haar wat sympathieker maakt. Toch voelde de romance geforceerd vanwege eerder genoemde ontbrekende chemie.

Daarnaast had ik wat moeite met de schrijfstijl. Het verhaal is opgedeeld in vrij korte hoofdstukken en er wordt veel van perspectief gewisseld tussen Zeke en Olivia. Hoewel dit de vaart in het verhaal houdt, leer je hierdoor de personages niet goed genoeg kennen. Doordat de auteur de derde persoon gebruikt blijf je een afstand tot hen voelen. Ook passeren toevallige sporrtfanaten die de Olympische Spelen vanuit huis et cetera volgen de revue en dit komt het boek niet ten goede. Ik houd van korte hoofdstukken en perspectiefwisselingen, maar ze vallen in het niet als de personages dat zelf ook doen.

Het verhaal heeft eveneens weinig om het lijf. Er komen wel wat zwaardere thema’s aan bod, maar het gaat toch om de aantrekkingskracht tussen de personages en deze voelde ik niet. De chemie ontbreekt waardoor de romance niet werkt voor mij. Daarnaast bevat dit boek totaal geen spice en dit draagt er aan bij dat de boel doodslaat. Ook de thema’s zijn niet goed genoeg uitgediept om echt te kunnen intrigeren. Het verhaal zit logisch, maar voorspelbaar in elkaar. Dit zag ik eigenlijk niet aankomen. Er was wel ruimte voor sport, maar ook hier had ik meer van verwacht.

Let the games begin van Rufaro Faith Mazarura is een boek met potentieel, maar het komt nergens goed uit de verf. De personages zijn niet goed genoeg uitgewerkt en in combinatie met de vrij afstandelijke schrijfstijl kon ik me er niet in verliezen. Ik had het boek snel uit, maar het weet me niet echt bij te blijven. Ik irriteerde me enorm aan Olivia en dat bevordert de chemie ook niet echt. Ik vind het een dappere poging, maar deze is toch mislukt.