Recensie: De best man van Jennifer L. Armentrout

Wie mij al wat langer kent en volgt weet dat ik bijna alle boeken van Jennifer L. Armentrout heb gelezen en dat ik dat bijna altijd met veel plezier doe. De boeken in de “Gamble Brothers” serie las ik alleen nog niet, maar eerlijk gezegd spraken deze mij nooit zo aan. Nu zijn deze vertaald naar het Nederlands en werd ik wel nieuwsgierig. Beviel De best man, het eerste boek in deze serie, mij of werd dit het toch niet?

Over het boek

  • Titel: De best man
  • Auteur: Jennifer L. Armentrout
  • Vertaler: Tasio Ferrand
  • Serie: Gamble Brothers #1
  • Verschijningsdatum: 26 januari 2024
  • Uitgeverij: Z&K
  • ISBN: 9789020554359
  • Aantal pagina’s: 119
  • Genre: Feelgood, Contemporary, Romance
Madison is onderweg naar de meerdaagse bruiloft van haar broer en ziet als een berg op tegen deze dag. Ze zal namelijk gedwongen worden om tijd door te brengen met Chase Gamble – de getuige van haar broer én de man die jaren geleden haar hart heeft gebroken. Ze besluit om hem op het feest te ontwijken en voor een paar dagen een wapenstilstand te verklaren. Maar het lot, en haar bemoeizuchtige familie, heeft andere plannen… ‘De best man’ van Jennifer L. Armentrout is het eerste deel van de Broers Gamble-serie. Lees ook ‘De player’ en ‘De boyguard’ in de serie.

Waardering: 2 uit 5.

Vooraf had ik niet zulke hele hoge verwachtingen. Het boek is tenslotte al wat ouder, namelijk uit 2012. Ik weet wat Armentrout in haar mars heeft als auteur en ik had mijn twijfels of dit boek niet gewoon te laat vertaald is. Ook stond de lengte mij tegen, ik ben nou eenmaal geen novelle lezer. Boeken van ongeveer 100 pagina’s weten mij nooit zo te boeien omdat ze simpelweg te dun zijn. Het verhaal voelt ook erg rechtlijnig en dat is ook niet helemaal mijn ding.

Helaas bleek ik in alle opzichten gelijk te krijgen. Ik had niets, maar dan ook echt helemaal niets, met hoofdpersoon madison. Ze irriteerde me mateloos. Ze is zo oppervlakkig dat het gewoon lachwekend is. Vanaf de eerste pagina was ik er al klaar mee. Chase is niet veel beter, hoewel hij wel een kleine ontwikkeling doormaakt. Hij is in zijn jeugd in de steek gelaten door zijn vader en hij is bang dat hij net zo wordt als hij. Zijn vader had namelijk ook losse handjes richting zijn moeder. Gedurende het verhaal leert Chase wel dat hij niet zoals zijn vader is, maar hij kan dat niet zelf ontdekken. Iedereen moet dit keer op keer herhalen voordat hij het eindelijk inziet. Jammer. Ik miste hierdoor een klik met de personages en voelde geen enkele chemie.

Het boek is dan wel weer vlot geschreven. Mag ook wel, want het is immers niet dik. Armentrout wisselt vaak van perspectief tussen Chase en Madison en dat is voor dit verhaal een pluspunt. Dat vind ik altijd wel in romance, maar omdat dit verder een heel dun plot is, helpt het wel om een beter beeld te krijgen. Dit is een boek dat al in 2012 is verschenen, aan het begin van de schrijverscarrière van Armentrout. Dat merk je wel, want als je wat nieuwer werk hebt gelezen weet je dat ze gegroeid is als auteur.

Het verhaal zelf vind ik weinig voorstellen. Het is dun, voorspelbaar en daardoor erg ongeloofwaardig. Het is vooral heel veel “tell” en nauwelijks “show”. Hierdoor is de romance ongeloofwaardig. Ik ben zeg maar blij dat het een dun boekje is, want De best man van Jennifer L. Armentrout nu nog vertalen sloeg wat mij betreft de plank volledig mis. Nee, ik ga de andere boeken in deze serie ook niet lezen.


Reacties

Geef een reactie