Tussen de regels is het tweede deel in de “de kostschool aan zee” serie van Jenny Colgan. Recent luisterde ik het eerste deel, Op eigen benen, en ik was toch wel benieuwd hoe het de docenten en leerlingen op deze kostschool in Cornwall zou vergaan. Bezorgde dit boek mij net zo veel plezier als zijn voorganger?

• Titel: Tussen de regels
• Auteur: Jenny Colgan
• Serie: De kostschool aan zee #2
• Verschijningsdatum: 13 februari 2024
• Uitgeverij: Luitingh-Sijthof
• ISBN: 9789021042169
• Aantal pagina’s: 253
• Genre: Feelgood

Tussen de regels is het tweede deel van een driedelige serie van Jenny Colgan, over een Engelse kostschool aan zee. Maggie’s eerste jaar als lerares bij Downey House was een verrassend succes. Nadat ze de overstap maakte van een school in de binnenstad van Glasgow, heeft ze het rustigere tempo van het meisjesinternaat aan zee leren waarderen. Nu ze ook verloofd is met haar oude vriend, de lieve en vaste Stan, moet Maggie gewoon ophouden met aan David McDonald te denken, haar collega op de jongensschool verderop. Zal dat haar lukken? Zelfs als Maggie binnen de lijntjes probeert te blijven, worden overal om haar heen regels overtreden. Maggie’s baas, directrice Veronica Deveral, heeft meer te verliezen dan wie dan ook. Wanneer Daniel Stapleton bij de faculteit komt, wordt Veronica gedwongen een schandalig geheim onder ogen te zien waarvan ze dacht dat ze het voor altijd had begraven. Hoelang zal ze haar verleden geheim kunnen houden? Na een zomervakantie samen in Spanje zijn Fliss en Alice dikke vrienden. Maar het nieuws dat Will, de geheime crush van Fliss, nu naar de jongensschool gaat, veroorzaakt wrijving wanneer Will meer geïnteresseerd lijkt in Alice dan in Fliss…

Het is een nieuw schooljaar op Downey House. Fliss, Alice, Simone, Maggie en alle andere personages keren weer terug voor een jaar van studie, vriendschap en… drama. Want, dat er weer een hoop staat te gebeuren is zeker. Er is een nieuwe leerlinge, Zelda, die voor nogal wat opschudding zorgt. Maggie staat op het punt te trouwen met haar grote liefde Stan, maar ze kan de aantrekkingskracht tussen haar en David van de jongensschool aan de overkant van de klif niet negeren. Veronica weet niet zo goed hoe ze moet omgaan met het feit dat haar zoon Daniel nu lesgeeft op diezelfde jongensschool. Lukt het de personages hun weg te vinden?

Net zoals in het vorige boek voert Colgan hier weer een hoop personages op. De meesten kennen we al, maar Zelda is nieuw. Eerlijk gezegd vind ik haar heel irritant. Ze is tegendraads, iets dat het verhaal zelf goed kan gebruiken. Door haar komst worden veel belangrijke thema’s aangehaald zoals discipline en een eetstoornis. Goede thematiek, maar er is te weinig ruimte om deze goed uit te werken. Ik vind Zelda als personage alleen niet fijn, want ze ontwikkelt zich niet. Ook de verdieping in de andere personages blijft uit, want niemand lijkt echt te groeien ten opzichte van het eerste deel in deze serie. Ik vraag me nog steeds af wat Maggie moet met zo’n norse man als Stan, ik vind hem echt niet leuk. Hij is stug en ik vraag me af of deze liefde echt is. Verder zijn de personages vooral verwikkeld in drama, zoals het hoort op een middelbare school.

Het boek is vlot geschreven. De hoofdstukken zijn kort en doordat de auteur vaak van perspectief wisselt krijg je van alle personages iets mee. Dit gebeurt ook weleens middenin een hoofdstuk. Dit zorgt ervoor dat je door wilt blijven lezen en dat het boek vlot leest. Het is dan ook makkelijk om het binnen een paar uurtjes uit te hebben.

Helaas is het verhaal neit heel diepgaand. Zoals eerder gezegd worden er serieuzere thema’s behandeld, maar er wordt vrij gehaast overheen gegaan. Dit heeft zeker te maken met de ruimte die het verhaal biedt om deze goed uit te werken, want die is er eigenlijk niet. Het is een feelgood zoals een feelgood hoort te zijn, maar hier heeft Colgan kansen laten liggen. Het is vooral bedoeld als comfort read en in dat doel is dit boek zeker weer geslaagd.

Tussen de regels is een fijn tweede deel in een leuke serie van Jenny Colgan. Het is niet diepgaand, er is weinig ruimte om echt de diepte in te gaan met zowel personages als thematiek. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat dit verhaal vlot wegleest en -luistert. Dat maakt dit boek geschikt als rasechte feelgood, het is fijn leesvoer voor tussendoor. Maar het is ook niet meer dan dat. Toch ben ik benieuwd naar het vervolg, want het einde maakt nieuwsgierig.