Recensie: Zwaardvanger van Cassandra Clare

Cassandra Clare kennen we natuurlijk allemaal van haar Schaduwjagers boeken. Ik vind deze een genot om te lezen. Of nou ja, de meeste dan. Eerder al maakten veel gerenomeerde YA auteurs een overstap naar het volwassen fantasy genre. Denk hierbij aan auteurs als Sarah J. Maas, Leigh Bardugo, Veronica Roth en Holly Black. Nu is het de beurt aan Cassandra Clare om deze overstap te maken en om nou te zeggen dat ik hier benieuwd naar was, is best wel een understatement. Al sinds Zwaardvanger is aangekondigd, houd ik het boek in de gaten. Het stond op het lijstje met boeken die ik deze winter wil lezen en dat is gelukt. Maar, is dit volwassen fantasy debuut een succes gebleken?

Over het boek

  • Titel: Zwaardvanger
  • Auteur: Cassandra Clare
  • Vertaler: Richard Heufkens
  • Serie: Zwaardvanger #1
  • Verschijningsdatum: 22 november 2023
  • Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
  • ISBN: 9789024595082
  • Aantal pagina’s: 608
  • Genre: Fantasy
Cassandra Clare brak internationaal door met de Kronieken van de Onderwereld. Nu is er Zwaardvanger, een nieuwe fantasyserie – in een eenmalige luxe editie. Het begon met een diefstal. De diefstal van een jongen. Kel is een wees, maar is gestolen om als dubbelganger – een zogeheten Zwaardvanger – van de kroonprins van Castellane door het leven te gaan. Hij en kroonprins Conor Aurelian zijn zo hecht als broers, maar Kels leven heeft maar één doel: sterven voor Conor, de persoon van wie hij houdt en wie hij haat – en van wie hij nooit vrij kan zijn. Lin Caster is één van de Ashkar, een bevolkingsgroep die als één van de weinigen nog een greintje magie bezit. Lin waagt zich erop om de zieken en stervenden van Castellane te verzorgen met hulp van verboden kennis, inclusief haar beste vriendin Mariam. Wanneer Kel het zwaard van een huurmoordenaar opvangt, verandert alles. Lin en Kel worden bij elkaar gebracht door de mislukte moordaanslag en worden meegesleurd in het web van de mysterieuze Voddenraperkoning, de criminele heerser van Castellane’s onderwereld. De gemoederen lopen hoog op in Castellane. Zullen de ontdekkingen van Lin en Kel hun land in oorlog storten – en de wereld in chaos?

Waardering: 2.5 uit 5.

Mijn recensie

Verwachtingen vooraf

Omdat ik al veel boeken van Cassandra Clare heb gelezen had ik behoorlijk hoge verwachtingen. Ik weet dat ze goed is in het vertellen van een verhaal en in het bouwen van een wereld. Voor mij was het geen probleem om eens niet over de Schaduwjagers te lezen, ik was juist erg nieuwsgierig naar wat ze nog meer in haar mars heeft. Helaas waren mijn hoge verwachtingen misschien iets te hoog gegrepen.

Personages

Aan de personages ligt het niet. Kel en Lin zijn beide interessante personages. In de proloog maken we kennis met de tienjarige Kel die in een weeshuis woont. Hij wordt meegenomen naar het paleis om te worden getest voor de functie van zwaardvanger van prins Conor. Hij doorstaat de test glansrijk en hij en Conor worden zo hecht als broers. Toch is kel niet altijd gelukkig, want hij moet vaak als dubbelganger voor Conor fungeren als het te gevaarlijk wordt voor hem. Op een dag gaat het echt mis en vangt hij letterlijk een zwaard voor hem. Hierna komt hij in aanraking met Lin, een Ashkarische arts. De Ashkar zijn het laatste vok dat nog een beetje magie bezit en daarom worden ze overal gevreesd. Veel is verboden voor hen, zoals studeren of werken buiten hun eigen gemeenschap. Lin probeert alle barrières die voor haar zijn opgeworpen te doorbreken. Ik vind haar daarom een sterk karakter. De hoofdpersonen zijn allemaal goed uitgewerkt, maar dat geldt niet voor de bijfiguren. Deze lijken enorm op elkaar en het was erg lastig om ze uit elkaar te houden. Hierdoor werd het verhaal soms ook moeilijk te volgen, want wie hoorde nou bij welke familie en had nou welk belang?

Schrijfstijl

Dat Clare een ervaren auteur is, komt in dit boek goed naar voren. De wereld van dit verhaal is goed uitgewerkt, het is makkelijk om Castellane zo voor je te zien. De perspectiefwisselingen zijn ook zoals ik die van eerdere boeken gewend ben en zijn daardoor prettig om te lezen. Zo leer je de hoofdpersonen goed kennen en krijg je een goed inzicht in het verhaal.

Verhaal

Dit viel me dan weer enorm tegen, de prettige schrijfstijl en fijne personages ten spijt. Het begint goed met een proloog die de spanning opbouwt. De eerste hoofdstukken zijn ook nog prima te doen. Dit verandert alleen als Lin en Kel elkaar treffen, hierna neemt het verhaal een hele andere wending. Politiek voert de boventoon en het is vooral een hoop oninteressant gekonkel. Ik had het idee dat er geen doel is voor de personages waardoor de plot richting miste. Ik vond het hierdoor echt een crime om dit boek uit te lezen, want ruim 600 pagina’s zijn dan vrij veel.

Eindoordeel

Zwaardvanger van Cassandra Clare is niet het boek waar ik op hoopte of wat ik had verwacht. De personages en de schrijfstijl hebben het echt omhoog weten te krikken, maar de plot zelf is erg oninteressant. Politiek gekonkel voert de boventoon en waar het nou uiteindelijk allemaal om zou moeten gaan is mij nog steeds niet duidelijk. Het wist mij niet te intrigeren of nieuwsgierig te maken naar het vervolg. Jammer.


Reacties

2 reacties op “Recensie: Zwaardvanger van Cassandra Clare”

  1. […] Zwaardvanger van Cassandra Clare ⭐⭐,5 […]

  2. […] Zwaardvanger van Cassandra Clare – En ook dit boek ging mee met de jaarwisseling, maar het viel mij een partijtje tegen zeg. […]

Geef een reactie