Eerder dit jaar verscheen de vertaling van Kingdom of the Wicked van Kerri Maniscalco, met als titel De prins van toorn. Nu is daar het vervolg, De prins van trots. Ook dit deel las ik al in het Engels, want toen was er nog niets over een vertaling bekend. Ik merkte dat ik er op dat moment niet lekker in kwam en dat het boek mij minder goed beviel dan zijn voorganger. Was dat in het Nederlands ook het geval? Let op: Deze recensie bevat spoilers van De prins van toorn.

• Titel: De prins van trots
• Auteur: Kerri Maniscalco
• Vertaler: Anne-Marieke Buijs
• Serie: Koninkrijk der Zonden #2
• Verschijningsdatum: 12 september 2023
• Uitgeverij: Boekerij
• ISBN: 9789022597866
• Aantal pagina’s: 414
• Genre: Fantasy

Eén zus. Twee duistere prinsen. Oneindig veel bedrog, met een vleugje wraak… Welkom in het Koninkrijk der Zonden. Nadat ze haar ziel heeft verkocht om koningin van de Verdorvenen te worden reist Emilia naar de Zeven Cirkels met de charmante prins van Toorn, waar ze kennismaakt met een verleidelijke wereld vol duisternis en illusie. Ze belooft zichzelf het hoofd koel te houden en alles op alles te zetten om haar geliefde zus Vittoria te wreken… Zelfs als dat betekent dat ze het aanzoek van de prins van Trots, de koning der demonen, zal moeten accepteren. De eerste regel aan het hof van de Verdorvenen is: vertrouw niemand. En door de achterbakse prinsen, luxueuze paleizen, mysterieuze feestuitnodigingen en tegenstrijdige aanwijzingen naar wie haar tweelingzus werkelijk heeft vermoord, voelt Emilia zich eenzamer dan ooit. Kan ze Toorn, haar voormalig bondgenoot, wel vertrouwen, of houdt hij gevaarlijke geheimen achter over wie hij echt is?

De prins van Trots pakt de draad direct op na het einde van De prins van Toorn. Emilia is met Toorn meegegaan naar de hel om daar de moordenaar van haar zus te zoeken. Ondertussen moet ze zich ook voorbereiden op een huwelijk met Trots, een van de andere demonenprinsen. Lukt het Emilia om te doen waar ze voor gekomen is?

Ondanks dat het boek de draad direct weer oppakt, kwam ik hier net zo moeilijk in als toen ik het in het Engels las. Dit heeft heel erg te maken met het tempo. Het verhaal gaat traag en er gebeurt eigenlijk niks. Emilia en Toorn reizen, Emilia maakt haar opwachting in huize Toorn en dan kabbelt het maar wat voort. Ik zou niet eens weten hoe ik dit verhaal zou moeten samenvatten, zo weinig gebeurt er. Tot het einde, dan komen er wat plot twists in het boek. Dit is alleen niet genoeg om het verhaal nog te redden. Het boek voelde hierdoor echt aan als een tweede deel waar je ruim 400 pagina’s lang doorheen moet bijten.

Ik vond Emilia echt een minder sterk personage in vergeleken met het vorige deel. Ze was niet interessant, niet rationeel en ze liet zich continu bespelen. Ik vond haar echt niet leuk. De andere personages evenmin. Ook de schrijfstijl van dit boek voelde stroeff, hier had ik in het Engels ook last van. Het eerdere genoemde tempo droeg daar helaas niet aan bij. Ondanks dat het stroef aanvoelde, las ik het boek wel snel uit, maar ik was er niet door geïntrigeerd en weet voor het grootste deel niet meer wat er gebeurd is.

De prins van Trots van Kerri Maniscalco is echt zo’n boek dat te lijden heeft onder het zijn van een tweede deel. Het grootste deel van de tijd kabbelt het verhaal maar wat voort. Het wist niet te binden en te boeien omdat er eigenlijk niets gebeurd. Emilia is echt een slappe hoofdpersoon. was ze in het eerste boek nog wel interessant, nu is ze vooral irritant. Ondanks dat het einde wel wat plot twists kent, weet het boek mij niet voldoende te intrigeren om het slotdeel op te pakken. Misschien doe ik het ooit nog wel, maar zoals ik het nu voel niet.