Recensie: De Strijd Van Twee Koninginnen van Jennifer L. Armentrout

In maart 2022 las ik The War of Two Queens van Jennifer L. Armentrout al in het Engels. Ik was zo benieuwd naar het vervolg van het verhaal van Poppy en Casteel dat het na verschijning niet lang duurde voor ik het boek oppakte. In het Nederlands lopen we alleen wat achter met de boeken van “Bloed en As”, dus eigenlijk ben ik al veel verder. Sterker nog, ik had deel 5 in handen, sloeg het open, begon met lezen en besefte me dat ik de Nederlandse versie van deel 4 nog niet had gelezen. Ik besloot daarom eerst De strijd van twee koninginnen op te pakken voor ik verder zou gaan in het verhaal. Let op: Dit is een vierde deel en deze recensie bevat daardoor spoilers van eerdere delen.

  • Titel: De strijd van twee koninginnen
  • Auteur: Jennifer L. Armentrout
  • Vertaler: Jeannet Dekker
  • Serie: Blood and Ash #4
  • Verschijningsdatum: 5 april 2023
  • Uitgeverij: Zomer & Keuning
  • ISBN: 9789020550252
  • Aantal pagina’s: 640
  • Genre: New adult, Fantasy
  • Gelezen als: Ebook

‘De strijd van twee koninginnen’ is het spannende vervolg in de Blood and Ash-serie van Jennifer L. Armentrout en gaat verder waar ‘Kroon van gouden beenderen’ ophield. Casteel weet maar al te goed hoe sluw en slecht de Bloedkoningin is. Toch is hij verbijsterd als hij over haar gruwelijke daden hoort. Poppy is vastbesloten om de koning te bevrijden, maar heeft daarvoor de hulp nodig van de generaals van Atlantië. Beiden moeten alles in de strijd gooien om een einde te maken aan wat de Bloedkoningin is begonnen. Dat betekent dat Poppy in het reine moet komen met de profetie die ze al zo lang vreest. De profetie die laat zien wie ze werkelijk is. 

Waardering: 5 uit 5.

Voor ik begon met het herlezen van dit boek verwachtte ik dat ik er weer net zo lekker in zou komen als toen ik het voor het eerst las. Ik was blij om weer terug te zijn in het verhaal van Poppy en casteel, want deze twee hebben chemie. Ze kibbelen vaak, maar houden zielsveel van elkaar en dat spat van de pagina’s af. Ook hier is dat niet anders.

Poppy en casteel zijn door de acties van de Bloedkoningin van elkaar gescheiden. Hun missie is om elkaar terug te vinden en om de Bloedkroon voor eens en voor altijd te vernietigen. Op hun manier proberen ze informatie te verzamelen die hun hierbij kan helpen. De ontwikkeling van zowel Poppy als Casteel is aanwezig, al is die bij de een zichtbaarder dan bij de ander. Poppy onderneemt een gevaarlijke tocht om Casteel terug te halen, dit doet ze samen met Kieran en Rover. Tijdens deze reis krijgt ze met veel tegenslag te maken, maar hier komt ze sterker uit. Ook vallen er dingen uit Schaduw in het vuur op z’n plek. Poppy leert haar nieuwe leven als onsterfelijke te accepteren, want ze heeft domweg geen keus. Casteel daarentegen ontwikkelt zich minder zichtbaar. Dat gaat ook erg lastig als je ergens in een ondergrondse kerker zit. Hij doet zijn best om zijn aandeel te leveren. Zijn gevangenschap geeft hem inzichten en hierdoor ontwikkelt zijn personage wel.

De schrijfstijl is weer erg prettig. Van begin tot eind weet Armentrout mij mee te slepen. De chemie spat, zoals eerder gezegd, van de pagina’s af. De wereld van deze serie is nog rijker dan ik al dacht en ook dit is mooi uitgewerkt. Het is allemaal veel ingewikkelder dan het in eerste instantie lijkt, maar toch wordt het nergens té lastig om te volgen. Het wisselen van perspectief tussen Poppy en Casteel is een waardevolle toevoeging, zo kun je als lezer de puzzel eerder leggen dan dat de personages dat kunnen. Je krijgt het verhaal van beide kanten en daar houd ik van.

Is de plot vernieuwend? Nee, dat zeker niet. Het lijkt erg op dat van de voargaande delen, maar dat vind ik absoluut niet erg. Ik werd geïntrigeerd, maar dat heeft zeker ook met de personages en de schrijfstijl te maken. Alles wat er gebeurt is logisch en aan het eind van dit boek gebeurt er iets dat het verdere verloop van het verhaal absoluut zal gaan beïnvloeden.

Al met al heb ik weer genoten van De strijd van twee koninginnen van Jennifer L. Armentrout. Het is een dikke pil, maar desondanks vloog ik er doorheen. De personages blijven fantastisch en de ontwikkeling blijft intrigerend. Ook de wereld is rijk en goed opgezet. De schrijfstijl was als vanouds genieten, al is de plot soms wat repetitief. Ik zal jullie niet heel lang meer in spanning houden over het vijfde deel in deze serie.


Reacties

Geef een reactie