Recensie: Na de klap van Marlies Allewijn

In het verleden las ik al eens twee boeken van Marlies Allewijn, namelijk Ze was 16 en Barsten. Het ene boek kon mij meer bekoren dan het andere, maar beiden waren interessant en intrigerend. Ze legden een voor mij minder bekend stukje geschiedenis bloot. Haar nieuwste young adult roman, Na de klap, heeft een heel andere thematiek. De achterflap sprak mij wel direct aan waardoor ik dit boek wilde lezen. Heeft het mijn verwachtingen waar kunnen maken?

Boek cover van Na de klap

  • Titel: Na de klap
  • Auteur: Marlies Allewijn
  • Verschijningsdatum: 12 mei 2023
  • Uitgeverij: Kluitman
  • ISBN: 9789020654707
  • Genre: Young Adult, Contemporary

Toen ik wakker werd in het ziekenhuis stond mijn leven op z’n kop. Mijn ouders praatten niet meer met elkaar. Ik moest naar een revalidatiecentrum om opnieuw te leren lopen. ‘Wat ben je toch sterk,’ zei iedereen. Maar ze hadden geen idee…
Want steeds vaker sloeg een akelig gevoel van angst zijn tentakels uit.
Na de klap gaat over je staande houden na een trauma tussen ouders die niet meer met elkaar praten en mensen die niet écht zien hoe het met je gaat. En het gaat over hoe angst steeds meer bezit van je kan nemen.

Waardering: 3 uit 5.

Om eerlijk te zijn waren mijn verwachtingen voor dit boek vrij hoog. Ze was 16 kon mij deels boeien (vooral de historische tijdlijn) en Barsten wist mij het hele verhaal mee te nemen. Vanwege het thema van Na de klap hoopte – en verwachtte – ik dat dat laatste weer het geval zou zijn. Dit is helaas niet helemaal gelukt.

Na een ongeluk moet Robin een flinke klap incasseren. Robin moet lange tijd revalideren en het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Aan het eind van de revalidatie besluit Robin naar Parijs te gaan waar de paden van Robin en Lou ontmoet. Bij Lou kan Robin even zichzelf zijn, de oude Robin van voor het ongeluk. Maar is dit echt genoeg om het oude leven weer op te pakken of heeft de klap diepere sporen nagelaten dan Robin ooit voor mogelijk had gehouden?

Het verhaal begint direct na de letterlijke klap. Zo kom je er als lezer meteen in. Je hebt direct al vragen, want wat is er toch gebeurd? Langzaam volg je Robin op de weg naar herstel. Je ziet de moeilijkheden en de onmacht van Robin, maar ook van Robins ouders en vrienden. Dit vond ik goed uitgewerkt, want je kunt je er geen voorstelling van maken als je dit zelf niet hebt meegemaakt. Helaas vond ik de personages verder te weinig uitgewerkt. Begrijp me niet verkeerd, dit past goed bij het huidige verhaal, maar ik heb zelf meer behoefte aan uitwerking. Zeker bij contemporary boeken. Ik vond door de voor mij minder goede uitwerking niet echt een personage leuk. Je ziet hierdoor de ontwikkeling die iieder van hen doormaakt ook minder goed. Het beste zie je dit wel bij Karan, de beste vriend van Robin. In het begin komt hij heel onverschillig over, maar later blijkt zijn personage heel anders in elkaar te zitten. DE ontwikkeling van Robin is minder goed zichtbaar op het moment zelf en wordt achteraf pas toegelicht.

De schrijfstijl past goed bij de doelgroep. De hoofdstukken en zinnen zijn kort waardoor het boek makkelijk wegleest. De keerzijde hiervan is dat ik weinig verbinding voelde met het boek. Ik merk dat ik dit deel van het YA genre steeds meer begin te ontgroeien. Aan de andere kant kan dat de jongere YA lezer hier wel goed mee uit de vvoeten. Het thema is alleen niet voor iedereen weggelegd.

Kijkend naar de plot ervoer ik ook een gevoel van gemis. Hier hoopte ik ook op meer dan ik nu kreeg. Dit is echt puur en alleen mijn leessmaak en -ervaring. Ik las het boek snel uit, maar voelde er weinig bij. Hoewel de opbouw van het verhaal goed is en de gebeurtenissen ook op een logische manier in het verhaal zijn geplaatst, wist het mij niet volledig te intrigeren. Het laatste gedeelte vond ik dan wel interessant, want dit laat zien dat Robin zich op een punt bevindt waarin een ontwikkeling vereist is. Toch was het verhaal mij toen al redelijk kwijt. Het laatste deel van het boek bracht mij ondanks dit gegeven wel op een dwaalspoor en vond ik origineel bedacht.

Hoewel Na de klap van Marlies Allewijn zeker geen slecht boek is, past het niet meer helemaal bij mij. Dit heeft vooral te maken met de combinatie van de uitwerking van zowel personages als plot en mijn leessmaak. Ik merk dat ik meer behoefte begin te krijgen aan gelaagdere personages met een diepere uitwerking en dat kon dit verhaal mij niet bieden. Het is een boek dat in mijn ogen zeer geschikt is voor de jongere lezer, maar als je vrij belezen bent voeldoet dit misschien niet aan je verwachtingen.


Misschien vind je dit ook leuk:


Reacties

Eén reactie op “Recensie: Na de klap van Marlies Allewijn”

  1. […] begon de maand met Na de klap, het nieuwste boek van Marlies Allewijn. In tegenstelling tot eerdere boeken die ik van haar heb […]

Geef een reactie