De thriller weken zijn inmiddels afgelopen, maar het kan je niet ontgaan zijn dat deze afgelopen weken plaatsvonden. Zoals altijd – want zo zit ik nou eenmaal in elkaar met lezen – las ik een passend boek toen de thrillerweken op z’n eind liepen. Het is alweer een aantal jaar geleden dat ik De stilte van de witte stad, het eerste boek in de “Witte stad” serie van de Baskische auteur Eva García Sáenz de Urturi las. Dat boek beviel me wel, maar ik had het vervolg al liggen. Nu pakte ik het eindelijk op, kon ik er nog inkomen?
Inspecteur en profiler Unai López de Ayala – beter bekend als Kraken – krijgt het vreselijke nieuws dat zijn ex-vriendin, Ana Belén Liaño, vermoord is aangetroffen. Ze was zwanger, en is op een 2600 jaar oude, rituele manier gedood. Kraken moet een moordenaar zien te stoppen die de Riten van het Water imiteert op historische plekken in Baskenland en Cantabrië – en waarvan alle slachtoffers zwanger blijken te zijn. Commissaris Alba Díaz de Salvatierra is zwanger, maar haar stilzwijgen brengt haar in gevaar. Als Kraken de vader is, zoals wel wordt beweerd, zal ook Alba zich binnenkort bevinden op de lijst van vrouwen die bedreigd worden door de Riten van het Water…
⭐⭐⭐⭐
Waardering: 3.5 uit 5.
In het vorige deel zaten veel historische elementen, gecombineerd met een lugubere moordzaak. Tenminste, toen vond ik het best luguber. Voor dit tweede deel verwachtte ik weer zo’n lugubere moordzaak gecombineerd met historische feiten. Mijn verwachtingen kwamen deels uit, want die moordzaak viel mij een beetje tegen. Oké, hij was erg, maar ik heb ergere moorden gezien in thrillers. En dat is nou precies een beetje mijn probleem met dit genre de laatste tijd, het kan mij niet heel erg meer verrassen.
In dit boek volgen we inspecteur Unai López de Ayala bijna direct na de gebeurtenissen uit het vorige deel. Er is een dode vrouw gevondenen Unai blijkt daar een link mee te hebben. Later volgen er nog meer moorden in deze zaak die direct terug te koppelen zijn aan de kringen van Unai. Wat is er toch aan de hand? Door middel van flashbacks leer je het hele verhaal kennen. Dit zou normaal gezien spanning moeten oproepen, maar bij mij gebeurde dat niet. Toch te veel thrillers gelezen? Ik weet het niet. Ik was wel nieuwsgierig, maar het kwam voor mij allemaal niet echt van de grond.
De schrijfstijl was wel prima. Het verhaal was doorspekt met historische feiten, maar deze keer had het alles met mythologie te maken. Ik vond dit ingewikkeld. Ik kreeg hier geen vat op en dat is zonde. Desondanks was ik wel benieuwd naar de ontwikkeling van het onderzoek en de ontwikkeling van de personages. Deze waren beiden interessant, maar het miste net dat beetje sprankeling.
Het lijkt nu net of ik me niet heb vermaakt met De riten van het water, maar dat is wel zo. Ik vond het een interessant boek om te lezen, maar feit blijft dat ik de moordzaken gewoon te netjes vind in vergelijken met andere thrillers die ik heb gelezen. Het vervolg, De heren van de tijd, heb ik nog liggen, maar ik wacht toch even voor ik deze oppak.
Geef een reactie